تأثير تغييرات حجم تمرين بر نيمرخ وضعيت خلقي و عملكرد جسماني
در كاراته كاران دختر نوجوان
سيده ستاره سادات موسوي، دكتر مجيد باغدارنيا
گروه فيزيولوژي ورزشي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي
مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسي تأثير تغييرات حجم تمرين بر نيمرخ وضعيت خلقي و عملكرد جسماني در كاراته كاران
دختر نوجوان انجام شد.
150 سانتي متر /92±11 / 13 سال ، قد 31 /05±3/ روش تحقيق: به همين منظور 45 كاراته كار دختر نوجوان، با ميانگين سن 21
44 كيلوگرم كه حداقل دو سال سابقه تمرين مستمر كاراته داشته اند پس از آزمون اوليه و گرفتن رضايت نامه /12±10/ و وزن 57
به عنوان آزمودني هاي تحقيق انتخاب شدند. ابتدا در يك جلسه اهداف و مراحل كار به آزمودني ها توضيح داده شد و پس از
دريافت رضايت نامه كتبي از والدين آزمودني ها، در آغاز دوره (پيش آزمون) فاكتورهاي سرعت، چابكي، توان هوازي، عملكرد
تكنيكي و خلق وخوي آن ها اندازه گيري شد. داده هاي مرحله پيش آزمون به عنوان داد ههاي گروه كنترل منظور شد.آزمودني ها در
هفته اول با فشار تقريبي 20 درصد به مدت سه روز در هفته تمرين كردند، سپس در هفته دوم فشار حجم تمرين به 40 درصد
افزايش يافته و به مدت 4 روز در هفته تمرين انجام گرفت. در هفته سوم فشار حجم تمرين به 70 درصد رسيده و به مدت 5 روز
در هفته تمرين انجام گرفت. در هفته چهارم فشار حجم تمرين به 100 درصد رسيده و 7 روز در هفته انجام شد. در پايان اين
مرحله تست هاي افزايش حجم تمرين از كاراته كاران گرفته شد. در هفته پنجم فشار حجم تمرين به 30 درصد كاهش يافته و دو
روز در هفته تمرين انجام گرفت. در پايان اين مرحله تست هاي كاهش حجم تمرين از كاراته كاران گرفته شد. در هفته ششم
تمرين متوقف شد و پس از دو هفته بي تمريني آزمون ها مجدداً تكرار شد. جهت آزمون فرضيه ها و يافتن پاسخ سوالات پژوهش
با اندازه گيري هاي مكرر استفاده شد. سطح معني داري نيز در كليه مراحل (ANOVA) از مدل آماري تحليل واريانس يك متغيره
تعيين شد. (P< 0/05)
يافته هاي تحقيق: نتايج اين تحقيق نشان داد تغييرات حجم تمرين به تغيير معني دار توان بي هوازي منجر شد. اين تغيير در زمان
افزايش حجم تمرين معني دار بود؛ به شكلي كه افزايش معني دار مشاهده شد.
چابكي نيز تحت تأثير تغييرات حجم تمرين قرار گرفت و پس از دوره افزايش حجم تمرين كاهش معني دار يافت اين كاهش تا
پايان دوره ادامه داشت. ولي بيشترين ميزان كاهش متعلق به همان دوره افزايش حجم تمرين بود. توان هوازي آزمودني ها فقط
پس از دوره افزايش حجم تمرين افزايش معني دار يافت. اما عملكرد تكنيكي دست آزمودن يها از آغاز تا پايان دوره افزايش
معني داري يافت و بيشترين ميزان تغيير در زمان كاهش حجم تمرين و بي تمريني مشاهده شد عملكرد تكنيكي پا فقط پس از
دوره تغييرات حجم تمرين افزايش يافت كه اين تغيير پس از دوره افزايش حجم تمرين معن يدار شد. علي رغم تغييرات مشاهده
مجموعه مقالات اولين همايش ملي علم و كاراته ، اول تا سوم آبان 1390 دانشگاه تبريز
شده در اجزاء شش گانه خلقي و مجموع اختلالات خلقي، تفاوت معن يدار در هيچ يك از اجزا و در هيچ زمان اندازه گيري مشاهده
نشد.
واژه هاي كليدي: نيمرخ وضعيت خلقي، عملكرد، حجم تمرينسيده ستاره سادات موسوي، دكتر مجيد باغدارنيا
گروه فيزيولوژي ورزشي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي