اصل اول – جدیّت در تمرین

برای جدی تمرین کردن باید همیشه حریف را در ذهن تجسم کرد. شخص باید در هر حالت، نشسته، ایستاده و در حالت اجرای حرکات مختلف حریف را در مقابل خودش تصور کند و این را در نظر بگیرد که در صورت اشتباه کردن بازنده خواهد بود. اما اگر شخصی فقط به تمرین کردن بپردازد، آن چیزی را که جوهری وجودی کاراته است فرا نخواهد گرفت.

اصل دوم – تمرین کردن با جسم و روح خویش

تمرین کردن بدون در نظر گرفتن نظریات و تئوری‌های مختلف در کاراته. شخصی که در هنگام تمرین به نظریات مختلف توجه کند نمی‌تواند در این مهارت‌ها به استادی برسد چرا که ممکن است این تصویر برایش بوجود آید که عملکردش خوب نبوده و یا باید شیوه‌ی تمرینات خود را تغییر بدهد و این مسئله باعث به هدر رفتن زمان و انرژی زیادی خواهد شد. اما اگر شخص تمرینات را با روح و جسم خود انجام بدهد و به نظریات توجه نکند آن مهارت‌ها را به خوبی تا به آخر عمر به یاد و همراه خواهد داشت.

اصل سوم – درک مهارت‌ها

هنر رزمی کاراته مهارت‌های زیادی دارد اما اگر این مهارت‌ها درک نشوند خیلی زود فراموش خواهند شد. درک مهارت‌ها به معنای درک ذهنی و جسمی آنهاست. یعنی مهارت کاملا با بدن شخص هماهنگ بشود و این هماهنگی به تمرین و صرف زمان زیادی نیاز دارد.

اصل چهارم – دوری از تعصب

کاراته‌کا باید از تعصب و یکسو نگری پرهیز کند. هر شخصی که در هنر رزمی کاراته تعصب داشته باشد خارج از محل تمرین و در محل تمرین از احترام برخوردار نخواهد بود، چون در کاراته فروتن بودن اهمیت بسیاری دارد و اگر کسی تعصب داشته باشد هرگز نخواهد توانست فروتنی را در خود پرورش دهد و این باعث کاهش احترام او در نزد افراد خواهد شد. بنابراین تعصب را باید به کناری گذاشت.

اصل پنجم – واقع‌بینی در کاراته

واقع‌بین بودن در کاراته یعنی توانایی‌هایتان را آنطور که هست در نظر بگیرد و سعی کنید آنها را بالا ببرید. اگر شما نقاط قوتی در تمرین دیگران مشاهده می‌کنید سعی کنید آنها را در زمان تمرین خودتان بکار گیرید و اگر نقطه‌ی ضعفی دارید آنرا برطرف کنید.

اصل ششم – احترام به اصول اخلاقی در زندگی روزمره

هر کاراته‌کا با رعایت اصول اخلاقی جامعه خود به خوبی می‌تواند ویژه‌گی‌های اخلاقی هنر رزمی کاراته را فرا گیرد و در میان مردم جلوه هنر رزمی کاراته را بهتر و بیشتر کند.